Ali Aladağ Dile kolayKalbe zorAnne acısıMakbule teyze

Akçadağ'da makine ekipman parkuru kiralaması 28 Şubat’ta yapılacak

Galatasaray evinde Malatya'yı penaltı golüyle 1-0 mağlup etti

Malatya’nın Başkanı Gürkan’dan MHP’ye İadeyi Ziyaret vardı

Bakan Varank'tan Elazığ ve Malatya'da ki Kobi'lere müjde var

Malatya’da depremde hasar gören ev kar yağışına dayanamadı ve çöktü

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR !

Gönülller sultanı Sadiye Kara Ölmeztoprak anıldı

YGSYE GİRECEK ÖĞRENCİLERE OTOBÜSLER ÜCRETSİZ

Yazı Detayı

11 Ekim 2014 - Cumartesi 00:17

Dile kolayKalbe zorAnne acısıMakbule teyze

Ali Aladağ

alialadag44@hotmail.com

Hangi söz...Anne acısını anlata bilir ki...Hangi kalem bu acıyı yazabilir ki...

Zor yıllardı…1980’li yıllar…Malatya’nın bir değeri vardı…Halit Bay….Ortaokullu yıllarımdı…Cezmi Kartay’da ki…Toptancı işyerinde bulunuyorduk..Seslendi “Ali “ diye…”Efendim” dedim…Ve Evlerine gidip yapılacak olan bir işi söylemişti…Taşınacak burma vardı…Burmayı bilirmisiniz…Kısaca yonca diyeyim…Onun kurumuş hali…Söyleneni yaptım…Dönecektim…Makbule teyze “Oğlum hele otur yemek hazırladım…Yemeğini yer gidersin..Bir soluklan” dedi…Bugün Milletvekili olan. Prof olan Dr. Olan kardeşler de vardı…”Makbule teyze Allah razı olsun isteğim yok” dememe rağmen “Asla yavrum bu evde yemek yemeden çıkamazsın” dedi…

Öyle ya…Asil olmak…Köklü olmak soy olmak kolay değil…Yıllar sı gibi akıyordu…Halit Bay’ın ölüm haberi…Ardından Makbule Bay’ın ölüm haberi…İnsan sevdiğini kybettiğinde derinden sarsılıyor…Zor kabulleniyor….Oysa “Her fani ölümü tadacak hakikatini” bilmemize rağmen bazen kabyllenemiyoruz…

O yıllar…İhtilal ve Özal’lı…Yıllar…Erdoğan’lı yıllar…Halit-Makbule Bay’ın kızları…Öznur Çalık Ak Parti MKYK Üyeliğine seçildiğinde yazdığım bir yazı vardı…

Öznur Çalık aradı beni…”Ali ağlattın benei “ dedi…

Çalık Milletvekili oldu…Genel Başkan Yardımcısı oldu…Üstü açık siyaset okulu ılarak adlandırılan Malatya’da ilk kez bir bayan Genel Başkan Yardımcısı oluyordu…Öznur Çalık…

Annesi hasta idi…Bir ayağı Ankara’d bir ayağı Malatya’da…Abla Fethiye Esen kaza geçirip ölümden dönmüştü…Anne hastaydı…Prof. Dr. Aysun Bay Karabulut ve Ak Parti Genel Başkanı Öznur Çalık diğer kardeşler hastanedeydi…Tek erkek kardeş Fatih Bay gece-gündüz ayaktaydı…

Hastanenin yüzü soğuktur…

Bayramdan bir gün önce Ak Parti’de Başbakan Ahmet Davutoğlu’nun da katılımı ile bayramlaşma töreni yapılıyordu…Öznur Çalık’ın yüzü gülüyor içi yanıyordu…Annesi yoğun bakımdaydı…

Bayramda Malatya’da olacak…Annesinin elini öpecekti…Arefe günü sabahı acı haber geliyordu…

Ve gözyaşları…

Öyle ya….Her insan kendine ölür ve anne yüreğine gömülür... Annelerin boşluğu çocukların yüreğine sığmaz, büyür, büyür, büyür... İnsan annesini kaybetmeden güçlüdür…Annenin varlığı güçüne güç katar…Her ne yaparsa yapsın “Annesine ulaştırır”

Öyle ya…İnsan annesini kaybetmeden acıyı bilmez. Annesini kaybedenin cansuyu boşalır yıkılır…

Öyle ya…İnsan annesini kaybetmeyi hazmedemez, kabullenemez, kabullenmek istemez…Gözlerde yaş eksik olmaz…Donup kalır sesi…O zaman yetim kalır-öksüz kalır…Öznur Çalık’la Aysun Bay Karabulut, diğer kardeşler ve Fatih Bay’a mevlid okunurken dönüp baktım…Yetimlerdi…Öksüz kalmışlardı…

Mevlid sonrası varya…Oldum olası hiç kabullenemiyorum…Hani o sıraya geçiş ve insanların yığınlar halinde gelip”Başınız sağ olsun…”demelerini…Herkes bir bir çekilirken tek kalışları…

Önce Prof.Dr. Aysun Bay Karabulut’a uğradım…Sesi titriyordu…Evin küçük kızı…o…Prof’da olsa…”Abi zor “ diyordu…O an gözyaşları…Ve okullu yıllarda bile “Sayın Bakanım” diye hitap ettiğim Öznur Çalık’â “Abla” dediğimde “Ali…”diyordu…Donuk bakışı yürekte kopan fırtına…”Anne ölümü” kolay mı…? Ak Parti genel Başkan Yardımcısı Öznur Çalık, yanağına süzülen gözyaşı…Anne acısı…