Zor…

Zor…

Zor…

Çok sevdiğinin ardında yazı yazmak…Söz etmek…Kelimeler düğümleniyor…Yazmıyorum…Bilgisayarın klavyesine baktığımda ellerim duruyor…

Yazmak kolay mı?

İnsan sevdiğini kaybettiğinde neler yazabilir ki…

Ey ölüm…

Ey sevgili can kardeşim…

Malatya’da adam gibi adam…Bünyamin Kadak yakıştımı sana ölüm…

Ölüm hakikatini bilmemize rağmen yinede kabullenemiyoruz…

Zor…

Sözler tükeniyor…

Kolay mı? Bünyamin kadak’ın ardında yazı yazmak…Sabah kalktığımda hazırlığım vardı…Önce Malatya Olay’a haberleri yazıp ardından hastanede yoğun bakımda yatan annemin yanına gidip yattığı yoğun bakımda ki kapısında bekleyecektim…

Bir telefon…

Oğlumdu arayan…”Baba Bünyamin abi kalp krizi geçirmiş…”

Özel Gözde Hastanesine gittim…

Durumunu öğrendim…Bir süre bekledim…İyileşir çıkar…Dedim…Akşam eve döndüm…

Ve…Hiç yapmadığım bir şeyi yaptım…

Telefonumu kapadım…

Erkenden yatmak istedim…

Ve…20.30’da geldi…Haber yine oğlum da”Baba Bünyamin abiyi kaybettik…”

Benim can kardaşımdı…Oğlumda çok seviyordu…Bünyamin Kadak’ı…

Bünyamin Kadak…41 yaşında adam gibi adamdı…

2 yavrusu vardı…,

Hayalleri vardı…

Çalışkandı-dost canlısı idi…Adamın şahı idi…Malatya yiğit bir evladını yitirdi..Bünyamin Kadak’ı yazmak kolay değil…

Ey güzel dost…

Rahat uyu…

Yerin nur makamın cennet olsun…

Aziz ruhunu yaşatmak bizlerin görevi…

Bu meslek var ya…

Benim meslek…Gazetecilik…

Bana çok acı yaşattı…Çok sevdiğimin ardında yazı yazdım…Genç ölümünde ise kelimeler boğazımda düğümlendi…

Yazamadım…

Bir yandan…Gözyaşım…

Bir yandan hüznüm…

Yaz…

Yazacağım…

Bünyamin Kadak Malatya için bir kayıp…

O güzel can jardaşımdı…Hep bana”Üstad…Reis…Baba” derdi…Seçim öncesi idi…Sohbet ediyorduk…Çayların biri gelip diğeri gidiyordu…

“Ali abi…Bu dönem artık çık” dedi…

“Nereye çıkayım?”dedim…

Anlamıştım …Anlamamazlıktan gelmiştim…

“Üstad-pir…Reis…Milletvekili aday ol…Senin hakkın Malatya’yı A2den Z’ye biliyorsun” dedi…

“Söz çıkacağım-aday olacağım…”

“Ha…İşte şimdi oldu” dedi…

Ve ekledim…

“Can gardaşım…Bu seçim değil…1 Kasım için değil…Gelecek diğer seçim için aday olacağım” dedim…

“Olmaz abi…Bu dönem aday olacaksun?” dedi…

Ekledim…

“Sevgili can Bünyamin hasta bir adan var…Bana dedi ki aday olursun sana hakkımı helal etmem”

Anama da söz verdim…

“Bu dönem aday olmayacağım…Gelecek dönem aday olacağım” dedim…

Bir süre ortam sesizleşti…

Ve…Bir çay daha yudumlarken aynen şunları söyledi…

“Malatya’ya Ali Aladağ gibi özü-sözü bir mert yürekli yiğit, kimseye göbekten bağlı olmayan doğruları haykıran biri lazım.”

Bende şimdi diyorum ki..

Ey…Can Gardaşım…

Malatya’ya senin gibi mert-cesur özü-sözü bir yiğit Bölge Müdürleri lazımdı…

Neden…Bizi bırakıp gittin…

Ey ölüm… 

Bünyamin’imizi de bizden aldın..

Can…Cana Can Kardeşim…Rahat uyu…

Söz…Düğümlendi…Boğazımda…

Yazamıyorum…

Allah’ım …